Tuesday, May 29, 2007

Man’s inhumanity to man

Ай амьдарлаа гэж...
Өнөөдөр ямар хачин өдөр вэ? Хийсэн бүтээснээ эргэн харвал хумсын чинээ байх авч бодсон бодлоо эрэн хайтал харин хаврын салхи шиг хавирга нэвт зүсээд өнгөрчээ.
Бодлын минь хөврөл надаас аль хэдийн хийсэн одож далайн эргээр алхлан явна. Мөнх хөх тэнгэрийн дор хүржигнэн архирах далайн давалгаа эрэг цохин эргэж буцна. Үе үе халин урсаж өмдний минь үзүүрийг норгох үеэр зүүдний ертөнцөөр нисэж явсан мөрөөдөл минь сарнин жингүйдэхүйд давалгаа юу ч болоогүй юм шиг буцаж татрана. Түүний хойноос гунигийн нулимсаа бөмбөрүүлсээр мөрөөдлийн гараас чанга атган далайн гүн рүү би шумблаа.
Хүүхэд байхдаа л шөнө болгон далай доогуур Капитан Нимотой 20000 бээр аялдаг байсан шиг санагдаж байна. Одоо бодохнээ Капитан Нимотой уулзах завгүй гүйж яваа залуу нас минь хаашаа ингэтлээ юундаа яарч байгааг би гайхан холоос харж зогсоно.
Сая амьдарлын нэгэн шатыг алгасан үсэрч гарахын даваан дээр далайн гүнд дахин аялал хийхийг амьдрал өөрөө надад санал болгосон юм. Хунгүй нуур бол уйтгартай шиг адал явдалгүй амьдрал бас гунигтай байдгийм. Халуу шатсан говийн наран доор ургах заг мод шиг өргөстэй амьдралд хатгуулж явахдаа хунгүй нууранд хун нь болж, хоосон амьдралд чимэг нь болж явахыг л хүсдэг байв. Гэвч хун шувууд хоёроороо нисэх мөн чанартай болохоороо бүргэд мэт хурдан ёл мэт өндөрт тэд нисэж үл чадна. Учир иймд л бүргэд шиг хурдан, ёл шиг өндөрт ниссээр мөн чанараа мартах шахаж. Өндрөөс газар тэнүүн харагддагт хууртан хурдлах тусам амьдарлын амт нь багасч нэг, ихэсч нэг тэмтрэгдэнэ. Тэмтрүүл минь салхины эрчинд мурийж, агаарын даралтанд далийж цаг хугацааны хэмжээст доос татаад тэмтрэхдээ хүртэл өлөн чоно шиг хэлээ гаргадаг болчихож.

Ганц дэнлүү бариад зах дээр яваа галзуу залуутай гадаад хэл дээр санал солилцохдоо би дуртай. Бурханыг үхсэн гэх боловч үхсэн гэдгийг нь би хэлүүлтгүй ойлгосоныг тэр битгий хэл хүмүүс мэдэхгүй л дээ.

Дээрх өгүүллэгийг би man's inhumanity to man гэмой. Ай амьдарлаа гэж...

Thursday, May 24, 2007

Амьдрал гэдэг нь ...

Ай амьдарлаа гэж…
Даяаршиж буй өнөөгийн нийгэмд Буддизм ч хоцрогдож дээ. Гэхдээ амдарлыг зовлон гэж үздэг философи нь хэзээ ч хоцрогдохгүй байлгүй. Энд ашиглагдаж буй ойлголтууд нь тун дажгүй санагдаад байдаг юм. Түүнээс хальт хуваалцах мину.
Амьдрал бол зовлон гэдэг нь нэг ҮНЭН-д тооцогдоно . Хүн бүр уйлж төрнө уйлуулж буцна. Бурхан будда гэдэг ойлголт суулийн үед Монголд ертөнцийн эзэн мэтээр төсөөлөгдөх болж. Уул нь Буддаг бурхан гэж шүтээд мөргөж залбирч явснаас уг хүний ярьсан зөвөлснийг сонсвол аль болох зөв гольдрилдоо ормоор ч юм шиг. Хүн өвдөнө, амьдрах гэж ядрана, тэр болгон аж жаргал ирэхгүй их зүтгэлийг маань мурина. Хүн хөгжинө, хөгжихийнхөө хэрээр шунана тэгээд л эргээд бусдыгаа мөлжих юмдаа. Ингээд бодоод байхаар яах аргагүй энэ гачлант амьдарлын зовлонгийн эх үүсвэр юунд байна вэ гэж бодогдмоор.
Зовлонгийн шалтгаан нь бид хэтэрхий бусад зүйлтэй хавсарцгаасан байна. (attached) Хайр дурлал гэдэг бол үнэхээр яалтачгүй хүнийг бусадгай хавсарч хаядаг эд тул аль болох холуур явж түүнд түлэгдчихгүй шиг галын фронтод хүч үзэх хэрэгтэй гэж би боддог юм. Өнөөдрийн нийгэмд альваа буянт үйлсийг үнэлэх үнэлгээ нойль зааж хүн болгон хувиа хичээж довоо шарлуулсаар нийгэм гээд эдээсээ тасарч холдосноор дахин нэг эволюцийн эхлэлийг тавьж байх шиг. Тиймээс ч хүний туйлын чанар гээч алдагдаж бүгд л бий болсон нөхцөл байдалд нэгдэж нийлэхийн тулд ЕРӨНХИЙ ЗУРГИЙГ буюу яах гэж амьдарч байгаагаа мартан өнөөдөр маргаашын талхны захын төлөө улайран алалцана. Найз нөхөд гээч зүйл алтан амьны гол модон дээр тулгуурлаг байсан цаг өнгөрч одоо мөнгөн дээр тогтоогүй зүйл олоход бэрх болжээ. Хэмэнгүэй зохиолдоо бичихдээ “No one makes things complicated by becoming your friend for any obscure reason. If you want people to life you you have only to spend a little money” гэсэн байна. Мөнгө чинь хүн төрөлхтний бодож олсон аугаа нээлтийн нэг нь мөн боловч эргээд хүн төрөлхтөнөө залгих атгаалжийн хар мангас бас мөн ч юм шиг. Цаад утгаараа юуг үгүйлнэ вэ гэвэл бид аливаа материаллаг зүйлд хэт ач холбогдол өгч амьдарлын утга учирыг тайлбарлаж ирсэн нь эргээд биднийг зовлонгийн далайд живүүлж байгаа юм. Будда ах үүнийг аттачмент буюу бид энэ амьдралд хэт автаж альваа зүйлийг өөртэйгөө хавсарч орхисноор тайлбарлаж байна. Зөвхөн материаллаг зүйл ч биш бас сэтгэл хөдлөл гэх мэт зүйлс энд бас орохыг мартуузай.

Зовлонгийн харгуйд төгсгөл бий.
Би өглөө босоод нүүрээ угаагаад нөгөө өмдөө солиод өмдөг шиг тэд энэ тохиосон амьдарлаа самсарагийн нэгэн хэсэг гээд үйлийн үр маань үргэжлээд өөр газар өөр биеийг олон төрөв хэмээнэ. Харин үйлийн үрийг багасгаснаар самсарагийн энэ тойрогоос нэг мөсөн гарч үүрдийн энх амгаланг олно. “True forethought only arises when a man does something towards which no impulse urges him, because his reason tells him that he will profit by it at some future date” гэж Бэртранд Руссал гуай хэлж байсныг саналаа. Харин өнөөдөр бид чинь энх амгаланг бус харин энэ тохиосон амьдралдаа буюу хадан гэртээ харихаас өмнө яажшуухан байж байгаад аль болох их таашаал авчих вэ хэмээн бодож тархиа гашилгана. Гашилсан тархи яалт ч үгүй хариу болгож мөнгө-г санал болгоно. Ингээд мөнгөний араас хөөсөн нэхэл үргэжлэх мэт. Гэвч буддистуудын хувьд бол энэ харанхуйгаас гарах аргачлал бий бөгөөд зөвхөн нэг төрөлдөө бүтэхгүй. Энэ аргачлал нь 8-н нугалааст зам.

Зовлонгоос салах арга нь 8-н нугалааст зам
Уул нь амьдарч байгаа орчноо гаднаас нь нэг дурандвал ямар галзуугийн эмнэлэгт эмчлүүлж байснаа мэднэ. Харин дотор нь таваргаад байвал юунд байснаа битгий хэл хаашаа таваргаад байгааг ч ойлгохгүй буй за. Тиймээс ч номон дээр ийнхүү “The cotton must be picked before the cloth is made” гэж уншиж байснаа бодохоор амьдарахын тулд эхлээд зорилгоо тодорхойлохгүй бол буруу замаар будаа тээж буцахдаа шороо цувуулна гэсэн дүгнэлтэд хүрэх юм. Үнэхээр хөвөнгөө цуглуулаагүй байж даавуу яаж нэхэх вэ дээ. ПР-даж гүйгээд даавуу нэхчдэг бол ч болж л байна, даанч... Буддистуудын зорилго нь бол зовлонт амьдарлаас салж үүрдийн жаргалыг олох нь бөгөөд үүнийг 8-н нугалааст замын дагуу явж очино гэдгийг ч сургаж үлдээжээ.

Эцэст нь хэлэхэд “Even young people become worn out and get tired. Even the best of them trip and fall. But those who trust in GOOD will receive new strength.” Хамгийн шилдэг нь уралдаанд түрүүлж тэмцээнд ялж асуултанд зөв хариулдаг бачка ч биш бололтой. Хамгийн шилдэг нь бүхнийг мэдэж бүхнийг бүтээдэг нь ч бас биш бололтой. Тэгээд хэн болж таарах вэ? Миний бодлоор хав харанхүй нүгэл дундуур тэмтчин явахдаа өөрийн доторх гэрэл гэгээг удаан хамгаалж чадсан нь хүн төрөлхтний хамгийн шилдэг нь болох авай. Ай амьдарлаа гэж ...

Хайна гэдэг олохын нэр биш

Ай амьдарлаа гэж... Үд хүртэл унтаж үхрийн дуунаар сэрлээ. Ходоод хоржигноод өлсөнөө мэдэрлээ. Өндийж суугаад зүүдээ бодлоо. Төрсөн газар угаасан устайгаа хүн хэзээд холбоотой байдаг гэдгийг батлах гэсэн мэт тэнд болж буй нийгэмийн хямрал чинь хэдэн мянган бээрийн цаана суугаа мань мэттээ нөлөөлж зүүдэнд хүртэл хар дарж орж ирэх юмдаа.

Бодоод байхнаа бадарчилж яваа намайг төөрсөн будилсан мэт бодож болох боловч "All that is gold does not glidder, Not all those who wander are lost" гэж үг байдгийг бодсоор сэтгэлээ засан могжоохон даагатай жогжоохон тэр л хүүг дотроо тээсээр хорвоо дэлхийг хэрэн тэнэнэ. Шинэ газар ширүүн үгстэй дэнлүү их тулгарч зүрх сэтгэл уяангийн өнгөө алтаад шир болж зүсээ өөрчилжээ. Хэссэ ах Сиддарта зохиолдоо 'I am like you. You cannot love either, otherwise how could you practise love as an art? Perhaps people like us cannot love. Ordinary people can - that is their secret' гэсэн нь миний хувьд үнэн болжээ. Хайр дурлал гэдгийг ариун нандин эдээр төсөөлүүлэн бодох боловч бас л энх тайван гэдэг шиг хийсвэр эд тул практик тал дээр алдаа зааж систем гацна. Xэнээс ч юу ч хүсдэггүй тэр л НАНДИН эдийг хэзээ хаана сажилж яваад хором ч болтугай сэтгэлдээ мэдрэх бол гэхээс одоо ч гэсэн үүргэвчээ чирээд гарахад бэлэн сууна. Уул нь сохор ч, доголон ч биш мөртлөө доголонгийн газар доголон, сохорын газар сохор явсаар бага ч гэсэн зүйлийг мэдэж авлаа. Чамлахаас чанга атга, чичга алдвал тас хавч гэдэг дээ. Эдгээр олсон олзоо ямар турбагаар (хоолойгоор) явуулж өөрийн зорилгодоо ашиглахаа мэдэн будилсаар сууна. Харин миний мэдэж байгаа нь гэвэл олсон олзоо хоолойгоороо их л өндөр даралтаар л шахана даа. Зад шаачихгүй л бол эрх биш эрчээрээ явсаар очих байлгүй дээ.

Хүн сурч ойлгоно гэдэг нэг хэрэг харин түүнийгээ бусдад ойлгуулна гэдэг бол бас ангид хэрэг. "He who travels far will often see things Far removed from what he believed was Truth When he talks about it in the fields at home, He is often accused of lying" гэж миний шүтэн бишрэгч номондоо бичсэн байсан нь үнэхээр үнэн үг юм шиг санагддаг юм. Хөмөрсөн тогоондоо харлаж хатсан махнуудад байтугай гэрэлт ертөнцийн эрх чөлөөт эрвээхэйд өөрийгөө ойлгуулж чадахгүй үлдвэл эх орондоо буцаж очиод ганц л хийх ажил үлдэх байхдаа. Тэр нь дамар барьж домбо нүдсээр жинхэнэ бадарчин төрхөндөө орж, бутчын хүүхдээр явсан газраа мөрөө гаргасаар дорнодын талаас хөвсгөл далай хүртэл нүгэлээ наминчилж бадрах буй за.

Цэрэгт хүн даалгавар биелүүлдэг бол амьдралд хүн яадаг юм бэ? Миний бодлоор яадаг ч үгүй юм шиг. Мөрөөдлийн хөлгөөр амьдарлын харгуйг туулж бодь сэтгэлээр хүний заяаг элээж заримдаа бүдэрч замдаа саатдаг ч юм шиг. Энэ үед гансран гайхаж амьдрал утга учраа алдан жинхэнэ despair болдог биз. "despair is hte result of each earnest attempt to understand and to fulfill their requirements" гэж бас миний шүтээн бичиж байсныг санагалзаж сууна. Ингээд сөнөж сүйрч, гутарч гуньж явсны үндсэн дээр даваа давж, бартаа туулсан хүмүүсээс зарим нь хүний ертөнцөд хүний үндсэн чанар болох альваа сул тал төрөлхийн дутагдлыг өөрөөсөө арчин хаях даалгавар өгнө. Мэдээж бурханд итгэх итгэл нь соёлын үлдэгдэл болж амьдарлын утга учир нь альваа сүпернатурал утгаа алдсан ертөнцөд өөр практик даалгавар юу л байлтай. Ничше ах маань ингэж айлджээ "it is up to man to give his life meaning by raisin himself above teh animals and the all-too-human. Our so-called human nature is precisely what we should do well to overcome; and the man who has overcome it Zarathustra calls the overman." Заратустгаг бурхан мэт залан духаа цоортол мөргөх нь холгүй явсан цаг саяхан сан. Галын фронт дээр дохио өгөнгүүт дайрахад бэлэн нуувчинд хэвтэж буй салшгүй найзууд мэт түүнийг хайрлаж байсан үе энүүхэнд. Харин одоо тэр намайг орхиод урьд гүйж байх юм, араас нь би гүйцэж чадахгүй маажигнана. Ингэж навсайсаар Заратусгаг гүйцэж чаддагүй юм бол ядаж OVERMAN-ны хугархай яв гэж Ничьше айлдасныг энд бас дамжуулая. "if you cannot be saints of knowledge,a t least be its warriors. They are the companions and forerunners of such sainthood. Let your work be struggle. Let your peace be a victory. Not your pity but your courage far saved the unfortunate."

Яг одоо эрх чөлөөг асар их хүснэм. Дотор давчдаад эх дэлхий багадаад байна. Нисэх юмсан гэхдээ энд биш тэнд ч биш харин эр зориг-ийн тал дээгүүр эрэмгий шийдэмгийн уулан дээгүүр дүүлэх юмсан. Гинжиндээ хүлэгдээд сууж буй пролетар адил сууж энэтхэг үхэр мэт номхорч, номонд би бээр сүнсээ дуудуулжээ. Тэгээд хайж байгаа зүйлээ олох гэж, эрж байгаа юмаа авах гэж өдөр хоногийг бодлын манан, сэтгэлийн данханд өнгөрүүлж байсан нь одоо бодохнээ арай л дутагдалтай мэт. Сиддарта хэлэхдээ "When someone is seeking, said Siddhartha, it happens quite easily that he only sees the thing that he is seeking; that he is unable to find anythin g, unable to absorb anything, because he is only thinking of hte thing he is seeking, because he has a goal, because he is obsessed with his goal. Seeking means: to have a goal; but finding means: to be free, to be receptive, to have no goal." гэсэн нь хайгаад эрээд байвал чи тэр хайгаад байгаа зүйлээ л сэтгэлдээ тээж явдаг тул тэнд хана барьж хашлага босдог. Ямарваа нэгэн зүйл тэр ханыг нь нэвтэлж хашлагыг нь эвдэж үл чадах тул хүн альвааг олж мэдэн өөртөө шингээж чаддаггүй. Хайна гэдэг бол зорилготой байна, харин ОЛНО гэдэг бол эрх чөлөөтөй, хүлээн авах чадвартай, зорилгогүй байна гэсэн үг хэмээх үнэн үгээр тэр намайг хутгалав. Тэр даруйдаа би шархдав. Олон сар өнгөрөв. Шарх эдгэдэггүй ээ. Одоо цус алдаад, өвдгөө тэврээд л хэвтэж байна. Нойр ч хонх цохиод хаалга тогшоод орж ирж байгаа харагдана. Тиймээс сайхан нойрсоорой анд минь. Харин би буцаад л нийгмийн хямрал дунд зүүдээ өнгөрөөхөөс. Ай амьдарлаа гэж...

Wednesday, May 23, 2007

Мишима таныг би ойлгохыг хүснэ

Ай амьдарлаа гэж... Ходоодоо хэрчиж хоолойндоо тонгорог зоолгүйгээр Юкиог ойлгоход хэцүү биздээ. Чухам юуны төлөө, юунд итгэж бор амиа золиосолсныг мэдюү гэж түүний хэдэн номыг уншиж философийг нь тунгаалаа. Тэгээд ариун биш амьдарч байхаар сайн үхлээр үхэе ч гэж бодож байх шиг. Сүүлдээ золтой л өөрийгөө сэппүки-тчихсэнгүй. Энэ бол яалт ч үгүй Юүкио Мишима-гийн нөлөө.
Муу хогийг уншаад суухаар цус бүлэгнээд амьсгаа давчдаад бас л эвгүй шүү. Үнэн гэдэг хоосон идеалны араас хөөж явсан хүүхэд настай харьцуулвал өнөөдөр би цэвэр ариуны ардаас яваа ба энэ залуу насны минь зорилго болсон хүслэн маань амжилтанд хүрэх магадлал нь урьдынхаас илүү мэт боловч Uncertainty Principle-р бол огт мэдэгдэхгүй юм. Гэхдээ одоо ингээд гэдсээ хүүлчихвэл ачит ээж минь хэрхэх билээ гэж бодохоосоо илүү амьдарлын утга учирыг олж мэдээгүй аль ч үгүй байж юуны төлөө алтан амиа өргөж золиослох билээ гэхээс дотор харанхуйлж эргэж буцна. Энэ бол миний бодол харин Юукио юу гэж бодсоныг би өөрийн ойлгосноороо энд буулгахыг хичээлээ. Томоотой сууж тайван сонсоно уу.
Юкиогийн үеийн Япон орон өнөөдрийнх шиг байгаагүй ээ. Тэр үед одооноос хэдэн мянга дахин илүү дарамттай, эх орон гэж үнсэн дээр босож буй усан оргилуур мэт хаашаа ч ирээдүйд цацраад явчих боломжтой бөмбөгнүүр эд байжээ. Номны нэг хэсэгт "Our land divided, sold to barbarians The Sacred Throne in peril May the gods of heaven and earth Behold our loyal devotion" гэсэн нь ийм нийгэмд увайгүй хувалзнууд дээш өгсөн, төрийн өндөрлөгт очиж шимж эхэлснээр бага ч гэсэн аалзны торыг хэрээд авсан байсан нь хааяа нэг ил гарж ирсэн нь самурайн ёсыг хүндэтгэж Эзэн хаандаа үнэнч явсан эрсийн зүрхэнд хутга шааж байсныг тод томруун илэрхийлнэ. Тийм ч учраас "To know and not to act is not yet to know. And it was this philosophy that I strove to put into practice" гэж номондоо айлджээ. Энэ нь "юу болоод байгааг мэдсээр байж өвдөг дээрээ гараа тавьж дүлий дүмб оргин суух нь арай мэдэх болоогүй байна гэсэн үг. Учир иймд үнэхээр ямар жигшүүрт явдал болж байгааг мэдсэн бол бид үүний эсрэг арга хэмжээ авах ёстой шүү гэж шууд бус утгаар зохиолдоо бичжээ. Нандин зүйлийнхээ төлөө юугаа ч зориулахад бэлэн гэдэг нь цаана алтан амиа ч бас зориулахад татгалзах зүйлгүй гэсэн утга агуулна. Юуны учир алтан амиа зориулна вэ? Номын энэ хэсэгт мань хүн "But blood brotherhood ... that was a matter of eagerly joining one's spirit to the spirit of another. This in itself showed a bright scorn for the futile, laborious human process in which ontogeny was eternally recapitulating phylogeny, in which man forever tried to draw a bit closer to truth only to be frustrated by death, a process that had ever to begin again in the sleep within amniotic fluid. By betraying this human condition the blood brotherhood tried to gain its purity, and thus it was perhaps but to be expected that it in turn should of its very nature incur its own betrayal" гэснийг бодвол цусан холбоосон дээр тулгуурлаж бий болсон хүмүүсийн хоорондох хүнлэг харилцаа нь цэцэглэж амжилгүй үхлээр дуусдагаа. Харин тэр бузар үхлийг араар нь тавихын тулд үхлээс айхгүй байх ёстой ба тэр эр хүнийг холбож буй холбоосын ариун гэдгийг батлахын тулд үхэлээр өөрөөр нь наадах хэрэгтэй гэж хэлэх гэсэн болов уу. Түүний анх Эзэн хаанаас тэргүүний сурагч болон шагнал авч байсан нь насан туршдаа эзэн хааны төлөө зүтгэх гохыг нь эргэлт буцалтгүйгээр дарж орхисон мэт надад санагддаг юм. Тиймээс ч өөрийнхөө үнэнч гэдгийг, өөрийнхөө итгэж биширч явдаг зүйлдээ амь бие, амьдралаа хайрлахгүй зүтгэж чадахыг харуулахыг тэрээр их хүсэмжилж байсан байлгүй. Уул нь аргачлалаа тийм нэг туйл руу хандсан хэлбэрээр авч хэрэгжүүлэхгүй байх боломж байсаар атал энэ нь мань хүний өөрийн философитой нийцээгүйгээс болж яах аргагүй харакаридсан байна. Номондоо "If we made them a little more flexible, it (he refers to manner which he wanted to reach his aim) would not be the same. That 'little' is the point. Purity can't be toned down a little." гэсэн нь энийг батлаад өгөх биз. Хайрт ах дотны нөхөр Юкио Мишимагийн сүүлчийн амьсгал хүртэл бусадад урам хайрлахаар байсан юм. Ямартай ч үхэл гээч энэ эд бидний нүгэлийг наминчилж дотоод сэтгэлд хувьсгал хийж харин энэ хувьсгалаар бие хүн маань өөрчлөгдөн дараачийн төрөлдөө шат ахиж төрнө гэж бодсон байх. Тэрээр зохиолынхоо нэгэнд "I, whose eyes had witnessed so miraculous a transformation, could myself hardly remain unchanged. My callow faith in my own indomitable nature became a prey to misgivings, and I had to work to maintain it. What had been an act of faith now became an act of will. What had been something natural now became something to be sought after" гэжээ. Тэр нэг зүйлийг мэдэж байсан нь юу вэ гэхээр Япон улс тухайн үед тороо нэхээд бусдыг шимээд гэдэс нь цүдийсэн аалзуудаас салахгүй бол эх орон нь дахин сэхээргүй болтлоо мөхнө гэдгийг зөгнөсөн мэдлэг байсан юм. Үүнийгээ илэрхийлэхдээ "If one knows of the decadence of Japan today, the dark clouds that envelop her future, the improverished state of the farmers and the despair of the poor, if one knows all this is due to political corruption and to the unpatriotic nature of the zaibatsu, who thrive on this corruption, and knows that is the source of the evil..." гэв. Тиймээс аалзны тор хаана нэхэгдэж, хор хаана бүрэлдэж байгааг мэдэж чадсан, мэдэх боломжтой нэг нь гараа хөдөлгөж үйл ажилгаагараа л харуулахгүй юм бол тэр хүн юу болоод байгааг мэдээгүйтэй адил гэсэн нь ийм учиртай. Хэрвээ та бас declaration of independence-г уншсан бол энэ тунхаглал дээр ч гэсэн "But when a long train of abuses and usurpations pursuing invariable the same object evinces a design to reduce them under absolute Despotism, it is their right, it is their duty to throw off such government and provide new Guards for their future security" гэж тодоос тод бичигдсан байдгийг санаж байгаа бизээ. Үүнийг чадан ядан орчуулвал "төр засаг ард түмнээ аюулаар дарж айдсаар удирдаж дарангуйлалын засаглалыг тогтоохыг зорих үед мэдлэгтэй, чадалтай нь үүний эсрэг босох нь тэдний эрх бөгөөд бас салшгүй үүрэг МӨН" гэсэн үг. Бодвол Юукио ах минь үүнийг уншаа л байлгүй.
Эцэст нь хэлэхд мань хүн ийм бодолтой явжээ: "Whether in success or in failure, sooner or later time must lead to disillusionment; and if foresight of this disillusionment remains only that, it is mere pessimism. The important thing is to act on this foresight even by dying." Бид ажилаа амжилттай хийсэн ч хийгээгүй ч хэзээ нэгэн цагт таамаглал тодорч, бодит үнэн биелэлээ олж л таараа. Харин тэр гашуун үнэнийг харсан мөртлөө үл хөдөлөхийг писсимизм буюу гутрангуй үзэл хэмээнэ. Хамгийн гол нь энэ таамаглалыг үхэлээр ч хамаагүй эсэргүүцэж хөдлөх хэрэгтэй гэж номондоо гүрэмдээд, залуу үедээ номчирхоод Юукио эх дэлхийгээсээ салан оджээ. Одоо ч гэсэн миний дотор эх оронч луу хүрхэрч lion of loyalty архирна. Гарч судасаа ханаад ходоодоо огтолмоор болох юм. Гэхдээ үхсэн ч сэхсэн ч тангаргадаа үнэнч явая даа. Ай амьдарлаа гэж...

Блог нээв.

Хэсэг найзууд маань учиртайхан шин блог нээж хачиртайхан шиг бичлэг үйлдэж бай хэмээн аргадангуйхан хэлснийг нь бодож тунгаасны эцэст энэхүү блог-г нээж бичсэн бичлэгээ болон толгойд орж ирсэн элдэвийн бодол бодрол, зүүд мөрөөдлийг эрээчиж үүн дээр сараачиж байхаар боллоо.